Lise 2. sınıfta olmayım. Sakıp Sabancı’yı kaybetmiştik. Hayatımda bu kadar üzüldüğüm başka bir Barış Manço’nun ölüm haberini hatırlıyorum. Barış Manço’yu kaybettiğimizde çocuktum daha ama Sakıp Sabancı öldüğünce aklı başında kazık kadar kızdım artık.
O dönemler artık ne iş yapcağımı düşünmeye başladığım yıllardı. Sonuçta lise 2. sınıftaydım ve artık üniversite hazırlıkları da ufaktan başlamıştı. İşletme okumak istediğim bölümlerden bir tanesiydi. Sakıp Sabancı da Adanalı olmasının da etkisiyle rol modelim olmuştu. Onu sanki aileden biriymişçesine benimsemiş ve sevmiştim hep.
Mutlaka bir gün onunla tanışacağımı düşünüyordum hatta onunla birlikte çalışacağıma inanıyordum ve asla bir şüphem yoktu bunu yapamayacağıma dair. Ne yazıkki hayatta her şey insanın elinde olamıyor.
Geçen gün rol modelleri üzerne konuşuyorduk Fatih’le benimkini sordu. Sakıp Sabancı dedim ve eski günleri düşünmekle birlikte onun web setsini; anılarını, fotoğraflarını incelemeye başladım. Ve oluşurduğum şu albümle hatırladım yine ne kadar halk insanı, güler yüzlü ve başka bir insan başka bir lider olduğunu. Hatırlamışken şu muhteşem anıları sizinle paylaşmak istedim.
Böyle başka bir lider, şirket başkanı, yönetici tanıyor musunuz? Kılıktan kılığa girmiş, insanların omuzlarında, aralarında, en önemlisi hep güler yüzlü. Benim aklıma gelmiyor ne yazıkki.
Türkiye’ ye onun gibi başka liderler lazım. En kısa zamanda kavuşmamız dileğimle…
Yorum Gönder