Bugünlerde bu işi düşünmeden edemiyorum. İnsanların bütün davranış biçimleri değişti.Satın alma alışkanlıkları, yemek yeme, giyinme (mütemadiyen değişiklik gösteriyor: moda), sevme alışkanlıkları bir de ne yazıkki...
İki gündür bir şarkı dinliyorum. Eski bir şarkı ama bugünü ve dünü sanki içinde barındırıyor. Şu satırlara bayılıyorum.
Hatırlar mısın bilmem,
Yıllar geçti üstünden,
Yağmurlu bir akşamdı,
Söyledim sevgimi ben.
Belki yağmurdu bilmem,
Süzülen gözlerinden,
Utanmış kızarmıştın,
Kaçmıştın gözlerimden.
Var mı yahu daha böylesine şeyler yaşayanlar yoksa ben mi hiç görmedim. Yoksa gerçekten mi bu yüzyılın insanı değilim ben. Bunu hep söylüyorum 1960'larda 70'lerde yaşamalıymışım diye ama şimdi gitgide korkmaya başladım. Yoksa gerçekten öyle mi? Ya da bu konuyu çok mu büyütüyorum. Romantik miyim neyim? Yok be değilim aslında ama bazı şeyler böyle olunca değerliymiş daha güzelmiş gibi geliyor sadece.
Bir sonraki bölümünde ise şarkının şu satırlar var ki şarkıya dair tüm güzel duygularımı yerle bir edip beni yeryüzüne oldukça sert bir şekilde indiriyor. Alnımın üstüne düştüm galiba.
Hani biz bir bütündük
Su ile toprak gibi,
Döküldük dile düştük,
Bir solmuş yaprak gibi.
Tanrıdan dileğim bu,
Sevenler sevilenler,
Yarını bekleyenler,
Olmasın bizim gibi.
Su ile toprak gibi,
Döküldük dile düştük,
Bir solmuş yaprak gibi.
Tanrıdan dileğim bu,
Sevenler sevilenler,
Yarını bekleyenler,
Olmasın bizim gibi.
Şu son bölümde feci bir dilek var zaten. Yerle bir oldum arabeske bağladım iyice olayı... Sanırım iki günlük uykusuzluktan kaynaklı bir şey bu. Ama yine de eklemeden edemeyeceğim...
Yarınlar yarınlar bizim demiştin,
Yarınlar yarınlar bizim demiştin*
Yarınlar yarınlar bizim demiştin*
* Yazık oldu yarınlara - İlhan İrem (1974)
Betül KARA
01:10
7 Ocak 10, Perşembe
İstanbul
Yorum Gönder